'Ολοι γνωρίζουμε την ιστορία της Ανάστασης του Λαζάρου.

Πρωί πρωί του Σαββάτου, εμείς τα κορίτσια στολίζουμε τα καλαθάκια μας με φυσικά λουλούδια από τους κήπους μας  βιολέτες,τριαντάφυλλα, ματζουράνες...

Βάζουμε στον πάτο του καλαθιού βαμβάκι (για να μη σπάσουν τα αυγά) και ξεκινάμε παρέες - παρέες γυρίζοντας όλα τα σπίτια και λέμε το Λάζαρο.

Ήρθε ο Λάζαρος βαβά

τό κοφ΄νάκι μ΄θέλ΄αυγά                (Τα μικρά κορίτσια)

οι τσεπούλες μ΄κοκκοσούλες

τά χεράκια μ΄πενταρούλες.

Εις την πόλη Βηθανία, Μάρθα κλαίει και Μαρία

 Λάζαρο τον αδελφό τους ,το γλυκό και γκαρδιακό τους.

Την ημέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για νά ρθει

τότε βγαίνει η Μαρία έξω από τη Βηθανία

και μπροστά του γόνα κλείνει και του πόδες του φιλήνει

-Αν εδώ ταν ο Χριστός μου δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου.......(Τα μεγάλα κορίτσια)

Οι νοικοκυρές μας δίνουν φιλέματα: χρήματα,κοκόσιες,αυγά......(ότι έχει η κάθε νοικοκυρά)

Βέβαια υπάρχει και ο συναγωνισμός ποια θα έχει το καλύτερα στολισμένο καλάθι.....

Το μεσημέρι γίνεται η η μοιρασιά με απόλυτη δικαιοσύνη, ένα σου κι ένα μου. Μετά τη μοιρασιά τα αυγά πηγαίνουν στο σπίτι να παραδοθούν στη μητέρα.

Οι μαθήτριες της Ε΄Τάξης του Δ. Σχ. Αμφίκλειας